Het Varken
Ik ga even kijken bij het restauratiewerk in de Staphorster
boerderij. Het zal ergens in augustus-september zijn geweest. De restaurateurs
zijn in serene rust uiterst geconcentreerd bezig met de verf in de tredmolen.
Ik vraag of het bijzonder is. Nee,
zegt een van hen, goedkope verf, gewoon
huisvlijt. Er is gewoon wat beenderenlijm gebruikt.
En dat gebruikt u nu
ook, vraag ik. Ja, zegt hij, en
toont me zijn jampotje met lijm, gewoon
konijnenlijm.
Een konijn vermalen tot lijm…
Ik denk dat ik even verbaasd heb gekeken
als Monique en Arthur – ik schreef al eerder over ze – toen ik ze vertelde dat
vogeltjes werden gevangen om te worden opgegeten.
En de zwaarlijvig, rijkelijk getatoeëerde man die ik eerder
deze zomer aantrof bij het varken in Kadoelen. Toen ik vertelde dat het dier
wellicht in oktober zou worden geslacht, toonde hij zich één bonk
verontwaardiging. Hoe wij dat in ons hoofd haalden, of we ons niet schaamden,
vroeg hij me, terwijl zijn dochter aandachtig luisterde. Zo’n dier opeten… Nog
zie ik hem staan, wijdbeens, zijn ene arm stevig in zijn zij gepoot, de andere
met tatoe en al zwaaiend in de lucht. Ik probeerde het gesprek te verleggen
naar de vleeswarenafdeling in de supermarkt, maar nee, dat was heel wat anders.
Zo erg was het niet met mij gesteld in Staphorst, maar het
raakte me toch even. Ik had er nooit bij stilgestaan: lijm van dieren…
Thuis gekomen heb ik nog even gegoogeld op beenderenlijm. En jawel hoor: gebruikt bij de bouw en
reparatie van muziekinstrumenten als viool, piano en kerkorgel. En bij
restauratie van antieke meubels. Daarnaast ook wel gebruikt als inferieure gom
bij postzegels. Onwillekeurig moet ik eraan terug denken dat mijn postzegels zo
dikwijls los zwierven door mijn album… Had ik dat toen geweten, had ik waarschijnlijk
nooit postzegels gespaard!
Bij lezing van het intern communicatieblad van eind
januari moest ik terugdenken aan de
ontmoeting met die boze man. Ik las dat twee varkens van 200 kilo helemaal tot
worst waren gedraaid én opgegeten. De conclusie luidde: we kunnen wel 10 varkens van 200 kilo tot worst maken want ze vlogen de
kantine uit!
Leuk om te lezen dat de vroegere bewoners van onze
boerderijen en het huidig museumpersoneel niet zoveel van elkaar verschillen! Misschien is het iets voor een tekstbordje bij
het varkenskot, het leidt ongetwijfeld tot boeiende gesprekken!
