Het is bijna zo ver.

Morgen komt hij. De stoomboot is al onderweg, dat moet wel, vol met Zwarte Pieten en met veel pakketjes. Het hele land is in rep en roer, en ook wij werden ietwat onrustig. Wel of geen roetvegen, wel of geen blokkerende Friezen dan wel - Pieten, wel of geen gerechtelijke verboden?  Stijf van de zenuwen en de spanning sprongen wij in de auto om even aan iets anders te denken. Naar het noorden gingen we, naar de grensstreken van Friesland, Groningen en Drenthe. Daar zou het rustig zijn, ver van de Zaanstreek en van andere brandhaarden.  We werden niet teleurgesteld. Hoe verder naar het noorden hoe frisser de lucht en hoe aangenamer de zon. In de buurt van Hogeveen stond een bord langs de snelweg. Ik las: ‘kuiertocht met midwinterhoorns’! Heel verfrissend! Daar is echt helemaal niks mee mis. Dat heeft niets van doen met onderdrukking van wat of wie dan dan ook. Alhoewel, midwinterhoorns zijn ook wel als  Whats App avant la lettre gebruikt om roomsen te beschermen tegen onverdraagzame calvinisten en naar men zegt ook wel tegen de aanwezigheid van Duitse onderdrukkers. Maar goed, in Drenthe durven ze het aan om frank en vrij een kuiertocht met winterhoorns te houden. En even verder in de buurt van Assen volop borden langs de weg om de intocht van Sint aan te kondigen! Gewoon, open en bloot langs de weg: ‘zaterdag 17 nov. intocht van Sinterklaas.’ En een foto erbij van een hartstikke witte sinterklaas!  Dat dat kan in ons land, anno nu, verfrissend om te zien!

Die nuchtere Drenten zijn voor de duvel niet bang, een eindje verderop in het gehucht Veenhuizen kwamen we ogen te kort. De huizen tonen daar nog probleemloos en ongegeneerd hoge idealen van weleer. Niks geen ‘Villa Veldzicht’ of ‘Mooiland’, maar veelzeggende leuzen als: Een van Zin, Verdraagzaamheid, Bitter en Zoet, jazelfs Orde en Tucht zagen we. Ik geloof dat het langs de Weg naar Weldadigheid was. De huizen waar eens  paupers en bedelaars te werk gesteld werden dragen nog de idealen van volksverheffing: Opvoeding, Ontwikkeling, Helpt Elkaar, ja zelfs Arbeid en Bid.  Elk ander huis draagt een ander motto. Het werd een grote verrassingstocht voor ons, we speurden de gevels van de huizen af en genoten ervan zoals kinderen reikhalzend reiken naar pepernoten in de hand van Zwarte Piet.
De moraal van dit verhaal:
volg aandachtig de waan van de dag maar breng ook af en toe een bezoek aan het nuchtere Drenthe.

Als dat geen smullen wordt!

Ik ging op mijn snufferd, en hoe! Ik mag dit zo schrijven want ‘snufferd’ staat in Van Dale. Het betekent zowel neus als gezicht. Dat klopt, zo kan ik u verzekeren, want beiden kregen het volle pond. Nu weet ik wel dat hardlopen en praten niet samengaan maar in dit geval was vooral het kijken boosdoener. We liepen naar de toppen van de bomen te kijken. En ja, naar boven kijken en hardlopen, dat is vragen om problemen natuurlijk, zeker op een parcours als dat van de Rozendaalse Bedriegertjes Lopers, waar overal boomwortels op de loer liggen. Maar waarom viel ik, en niet Geert Jan, die ook naar boven keek? 
En waarom viel Sanne en niet Epke, zo vroeg ik me af toen ik vanmorgen de krant las. Zelf gaf ze een antwoord: “een balk is een balk.” Tja, een boomwortel is een boomwortel, maar dat vind ik geen antwoord op de vraag. 

In de krant lees ik ook dat er jaarlijks in Nederland voor maar liefst voor 16 miljard euro wordt witgewassen. 16 Miljard, daar kunnen we alle problemen van de zorg mee oplossen! De onder- en bovenwereld raken elkaar steeds meer, zo blijkt. Leve de drugs- en de mensenhandel. Banken, makelaars en autohandelaren moeten verdachte transacties melden, zo lees ik. Ik hoop dat daar ook de handel in campers en plezierjachten bij is inbegrepen want in die kringen wordt ook nogal eens gewapperd met stapels losse flappen, zo is mij wel eens verteld.

Op de volgende pagina een verslag van een CDA-congres. Daar geen losse flappen. Buma c.s. is daar veel te netjes voor. Wel losse flodders. Daarmee is het makkelijk schieten zonder gevaar te stichten. “Als een ziekenhuis van de ene op de andere dag gesloten wordt dan verliest de burger haar vertrouwen in de politiek,” oreert Buma. En als een partij wel “Parijs” ondertekent maar vervolgens voortdurend op de rem staat, of wel een kinderpardon ondertekent maar halsstarrig blijft volharden in een zo krenterig mogelijke uitvoering ervan, verliest die burger, zo vraag ik hem, dan niet het vertrouwen?

Maar daarover ging het niet. Waarom de een wel en de ander niet, dat was de kwestie. Waarom Marianne niet en Annemarie wel? Marianne kennen we, al jaren, als het Vosje dat in alle takken van de wielersport nauwelijks concurrentie duldt. Maar Annemarie, zo vraagt u zich met mij af? Toch is ze al tijden een grote naam in het mountainbiken. Annemarie Worst, onthoud haar naam. Ze blijkt nu ook het crossen leuk te vinden. Al een paar wedstrijden duelleerde ze met Marianne, en nu versloeg ze haar gedecideerd, nota bene op het E.K.! Dat belooft nog wat de komende winter, want een Vos verliest natuurlijk nooit haar streken. Voor wie het nog niet wist: de Belgen zenden heel de winter door bijna elke zondagmiddag een crosswedstrijd uit. Als dat geen smullen wordt! Ik lust er wel Worst van, zeker nu het om een Nederlandse Worst blijkt te gaan! Maar: een balk blijft een balk en een fiets blijft een fiets!