Mul of Rul, that’s the question

Loopmaatje stelde voor vanwege de extreme hitte al om acht uur in de ochtend te verzamelen. Het leek meerderen een goed idee. En zo gebeurde het dat ik al om 6.45 uur opstond voor de noodzakelijke rituelen die elke zaterdag aan het lopen voorafgaan. Ze laten zich raden: een boterham, de krant, een sudoku, scheren, tanden poetsen en dan nog net op tijd de loopschoenen aan en haastig de deur uit. Op de verzamelplaats blijken slechts vier sportievelingen op dit vroege uur acte de présence te geven., De rest is afgereisd naar vakantieoorden, om medische redenen verhinderd, druk in de weer met verhuisdozen of ligt gewoon nog in zijn/haar nest. 
Het mag de pret niet deren, het bos is nog heerlijk fris, het gebladerte beschermt ons ruim anderhalf uur tegen de opkomende zon. Wie doet ons wat? Geen wolf te zien en zelfs mijn leeftijdgenoot die nog wel eens worstelt met boomwortels vlindert over de paden. Al lopend over een zanderig pad vraag ik Jos of dit nu mul of rul zand is. We komen er niet uit. Later, terug op de parkeerplaats genietend van ons kopje- koffie-uit-de-kofferbak (met een koekje!) zegt Jos: ik heb er nog eens over nagedacht maar ik denk dat het mul is. Rul doet meer denken aan beweging, aan schuren. Onwillekeurig denk ik aan mijn billen.
Uhh?...
Dat vraagt enige uitleg, begrijp ik.
Na twee dagen fietsen over alle deltawerken en dan de derde dag nog een extra rondje met dochterlief (die zeer goed kan fietsen) kan ik blindelings met mijn vingers de plekken aanwijzen waar het ietwat te puntige zadel afdrukken in mijn billen heeft nagelaten. Die zijn nu dus enigszins rullerig.  Mijn vrouw heeft me zelfs voor een speciaal soort pleisterwerk naar de drogist gestuurd, alwaar de mevrouw achter de toonbank me vriendelijk vroeg wat voor een soort wond het was, en hoe de huid er uitzag. (Tijdens deze niet voorziene conversatie prees ik de anderhalvemetersamenleving, maar dit terzijde). Het moet gezegd: ze heeft me prima geholpen! Vrouwlief heeft de gaasjes liefdevol aangebracht, en het belangrijkste van al: ze blijven zitten!
Ik heb het maar niet aan dochterlief verteld, grote kans nl. dat kleine Eva horend over gaasjes op opa’s billen ogenblikkelijk naar haar nog kleiner zusje snelt en in een hoekje van de kamer iets fluistert over haasjes op opa’s billen…!