Gaat niet door ..

Om 6.45 opgestaan. Vanmorgen training in Nijmegen. Mijn hoofd zit vol gedachten: hand tegen elkaars hand.. rug tegen elkaars rug.. Ze noemen dat een oefening in ‘volgen’. Nou, als het dan moet.. hoe vaak heb ik dit soort grappen nu al.. en dat voor dit kleine flutbaantje..

8.00 uur Nijmegen: een overvolle bushalte met 4 stuarts!  Even later opgehokt in de bus naar Heyendaal.

4 Trappen op. Kom je voor de training? Die gaat niet door

- T’ is niet waar..!

- Er is gemaild

- Wanneer?

- Gisteren.

 - Hoe laat?

-  19.45 uur..

- Toen had ik mijn loopavond en na het douchen om 21.30 heb ik bij wijze van oefening de laptop niet meer opengedaan.. God straft meteen!

 Lullig!

Vindt Esther ook, ze staat met een hand vol declaratiepapieren, ja ik mag ook gerust declareren, zegt ze. En een  kop chocola, zo dat lucht een beetje op.

Station Nijmegen: geen treinverkeer tussen Nijmegen en Arnhem…

Ik neem weer een kop chocola en lees: blijf je verwonderen…Dat probeer ik.

Bussen:   Bemmel en Huissen bijna aan elkaar gebouwd.

Huissen en Arnhem ook.

Station Arnhem: sprinter naar Zutphen juist vertrokken..

Half uur wachten, geen chocola.

Ik lees: topmanagers hebben een half uur meditatie nodig om hun emotionele intelligentie te scherpen. Ook daar zijn trainingen voor!

En: stijging goudprijs, profvoetballers vaker doelwit criminelen.

Op zo’n verloren ochtend leer je nog eens wat!

Nieuwe look Landgoed Beekhuizen

Haal beleidsmedewerkers binnen en mensen die alles weten van subsidies. Je kunt er vergif op innemen dat dit leidt tot allerlei veranderingsprocessen. Zo ook bij Natuurmonumenten. Het moet gezegd dat die organisatie daadkrachtig de natuur te lijf is gegaan. Het Landgoed Beekhuizen is bij alle ingangen voorzien van prachtig ijzeren hekwerk en mooie bruggetjes. Het voelt alsof je een kasteeltuin betreedt. Via mooi aangelegde ijzeren trappen (in meerdere etages) kunnen we van verschillende zijden de Keienberg betreden op een manier zoals we nooit eerder hebben gekund. En binnenkort wordt ook het uitzicht daar nog ter hand genomen  (de bijl ligt reeds aan de wortel van de bomen).

Het brede goed begaanbare zandpad naar de vijver is vorig jaar reeds vervangen door een fraaie klinkerweg. Via prachtige mooi aangelegde treden kunnen we nu afdalen tot een houten vlonder alwaar we nog wat heen en weer kunnen wandelen boven het water. Het geheel heeft werkelijk allure. Het aantal zitbanken is verdrievoudigd, dus zitplaats voor  meer mensen dan ooit. Aan de andere zijde is de waterval omarmd door twee ruime stalen trappen. Ook daar meer zitplaats dan ooit. Om de nieuwe look te voltooien zijn een tijd geleden al opzij langs de oever grote bomen en veel struikgewas gerooid. Als toppunt is daar nu ook het wandelpaadje onbegaanbaar gemaakt en een tiental meters verderop vervangen door een bredere weg. Over deze weg kunnen nu meer mensen dan ooit gearmd naast elkaar wandelen.

Ruim dertig jaar vertoef ik wekelijks in Landgoed Beekhuizen. Toen de kinderen klein waren hebben we er veel, heel veel gewandeld. Als regelmatig sporter loop ik er al vele jaren mijn rondjes. Wat is Beekhuizen een prachtig gebied, we hebben het altijd als een voorrecht beleefd in de nabijheid daarvan te mogen wonen!

Hoe zou het toch komen dat ik, en naar ik begrijp ook vele anderen, bij het zien van al het nieuwe cultuurgoed (dat inderdaad heel ‘mooi’ is aangelegd)  een nare smaak voel opkomen? Ik loop daar tijdens mijn rondjes elke keer weer over te mijmeren. Ik denk dat het is omdat het voelt alsof ons een stuk natuur is afgenomen dat we van jongs af aan hebben gekend en gewaardeerd. Natuurlijk weet ik wel dat er ruim tweehonderd jaar geleden een landgoed is aangelegd. Maar het gaat bij dit gevoel niet om dat landgoed van acht generaties geleden maar om het park van laat ik zeggen de laatste drie à vier generaties. Het was een mooi parkachtig bos zonder die brede klinkerweg en al dat mooie ijzerwerk. Het was een heerlijk bos met heuvels waar je tegenop moest lopen, waar je soms je tenen stootte tegen boomwortels, met een slootje en een vijver  En met een heerlijk kuierpaadje dat kronkelde om de bomen. Als ik een wens mocht doen dan wist ik het wel: ga op zoek naar subsidies om dat weer te herstellen. Immers, de natuurbeleving van de laatste drie à vier generaties is toch niet minder belangrijk dan die van daaraan voorgaande generaties?

Wat mij betreft kunnen de beleidsmedewerkers en de subsidiedeskundigen weer aan de slag!