Allemáál heethoofden?

Om 10.30 uur zouden de Grootouders voor het Klimaat verzamelen bij het pannenkoekenhuis op het Malieveld. Om dat bekende veld in de Hofstad te betreden moet je eerst langs dat pannenkoekenhuis. Kan niet mis dus. Maar er is wel een probleempje: met mijn NS kortingskaart mag ik pas vanaf 9.00 uur reizen, en dan is het onmogelijk om 10.30 uur in Den Haag te zijn.  Even nadenken hoe dat op te lossen. Dan herinner ik me van vroeger dat demonstraties altijd wat later beginnen dan gepland, altijd moeten eerst verschillende hotemetoten even het woord voeren, en die willen nog wel eens wat ruim tijd nemen.  Het zal dus echt wel 11.00 uur zijn vooraleer de stoet zich in beweging zet, zo bedenk ik.  En dan is ook opa er wel. Want als mijn kleinkinderen mij later vragen: en opa waar was jij?, dan wil ik in elk geval kunnen zeggen dat ik voor hun toekomst (zeg: hun kwaliteit van leven, maar die uitdrukking is veel te plechtstatig) lid was van de pressiegroep ‘grootouders voor het klimaat’ en dat ik natuurlijk solidair was toen de jongeren zelf in actie kwamen.
Met een beetje geluk bemachtig ik een zitplaats in de trein richting Utrecht. De coupés zijn mudvol jongelui, het is een gekakel en gelach van jewelste. Op Utrecht C.S. perron 19 kun je over de hoofden lopen. Als ik (Japanse toestanden) de trein ingestouwd ben blijk ik in een eersteklascoupé beland te zijn. De scholieren zijn zo fatsoenlijk door te lopen naar de overvolle tweedeklascoupés. Pas als opa zegt dat ze vandaag hier best mogen gaan zitten omdat de conducteur er toch niet door kan, doen ze dat met graagte. Fatsoenlijk opgevoed dus, geen spoor van baldadigheid. Wel een spandoek: politici, op deze manier worden we allemáál heethoofden. Maar die is voor doordenkers bedoeld. En doordenken, dat doen ze. In korte gesprekjes blijkt me de hele ochtend dat de scholieren serieus met het onderwerp bezig zijn en menigeen moet van school extra aan de bak (spreekbeurt, presentatie e.d.) vanwege dit uitstapje. Er blijkt met leraren, medeleerlingen en ouders heel wat over het klimaat én leefstijl gediscussieerd te worden.
Op het Malieveld aangekomen is het zoeken naar een speld in een hooiberg, de grootouders zijn waarschijnlijk al op pad. (Heel zelfbewust hadden de scholieren nl. alle hotemetoten de microfoon geweigerd en de demonstratie had zich op tijd in beweging gezet.)
Toen ik na enig dralen om 11.15 uur de kop van de stoet het Malieveld al weer zag naderen ben ik toch maar op eigen houtje te midden van duizenden scholieren op pad gegaan. Hier en daar liepen nog enkele volwassenen. Ik zal niet beschrijven wat ik allemaal om me heen zag en hoorde. Het was een vrolijk en tegelijkertijd serieus gebeuren. Wat misschien wel het meest indruk maakte was dat er zich bij terugkomst op het Malieveld nog steeds drommen scholieren in beweging zetten om aan hun rondje door de stad te beginnen. Het waren er vele duizenden méér dan waarop was gerekend. De politie sprak van ruim meer dan 10.000. De organisatie hield het op 30.000.  Opa denkt dat het er in elk geval wel 20.000 waren. Het geeft hem hoop dat zoveel scholieren in hun klassen, op hun scholen en tijdens de maaltijden thuis het klimaat en hun toekomst aan de orde stellen.