Last minute
Op weg naar museumpark Orientalis hoor ik op de autoradio
dat Geesink erbij betrokken is en dat iemand van de emiraten op het asfalt ligt.
Ja, u leest het goed. Orientalis, Geesink en iemand van de emiraten. Dat
behoeft enige uitleg.
In tijden van het rijke
Roomsche leven – zeg tot 1950 – had je de Heilig Land Stichting, een
devotiepark voor vrome katholieken. Je waande je in het heilige land, maar dan
voor een prikkie. Toen ontdekten we dat Jezus een Jood was en dat zijn hele
Roomse, Oosterse en Lutherse gevolg tot de knieën in de Joodse grond stond. ‘De
Landstichting’ zoals de volksmond zei, werd met dank aan de sympathieke
bisschop Bluyssen omgevormd tot Bijbels
Openluchtmuseum. Inderdaad, de sympathieke bisschop Bluyssen. De tijden mochten
dan roerig zijn, er waren nog bisschoppen die sympathiek gevonden werden. En
toen de bisschoppen niet meer sympathiek waren kwamen de gastarbeiders. Niet
dat het een met het ander te maken had, maar het viel zo samen. Die
gastarbeiders brachten de Islam mee en van het een kwam het ander. We ontdekten
potverdorie dat ook de Islam met beide benen in de Joodse grond staat en een
soort halfbroer van het Christendom is. Tijd voor weer een verschuiving: het
Bijbels Openluchtmuseum werd Museumpark
Orientalis, een museum over het ontstaan van de drie monotheïstische
godsdiensten. (Dit keer niet dankzij maar ondanks een bisschop, maar dit
terzijde). En dat museumpark met haar Joods dorp, haar Mythrastempel, haar vroeg
christelijk kerkhuis, haar Arabisch dorp, haar Egyptisch huis vol hiëroglyfen
en nog zoveel meer, dat park vind ik razend interessant. Sinds kort geef ik er
rondleidingen, ook vandaag.
En de emiraten? Die hebben hier niets mee van doen. Hoewel,
het sultanaat Oman dat het Arabisch dorp in het museum mede financierde, er wel
een beetje in de buurt komt. Nee, de
emiraten waar Radio Tour de France
het over had, dat is gewoon een van de professionele wielerploegen. Een van de
renners uit die ploeg kwam wat onhandig ten val en dat koste Geesink een
rugwervel. Het kan verkeren als je zo dicht op elkaar rijdt.
In de Romeinse herberg tref ik mijn Belgisch-Nederlands
gezelschap dat ik vanmiddag mag begeleiden door het wonderschone museumpark. Ze
zullen zich vergapen aan de hiërogliefen van een rotstempel bij Thebe, aan de
vroegste ons bekende christelijke fresco’s en aan zoveel meer dat het prachtige
museumpark herbergt, maar daarover zal ik nu niet uitweiden.
Nee die autoradio, daar gaat het over. Nauwelijks zit ik
weer in de auto of ik hoor over de veldslagen die gisteren en eergisteren
hebben plaatsgevonden met hordes vandalen in het Duitse Hamburg. Ik weet niet
wat ik hoor. Mijn bloedeigen zus, de onschuld zelve, ze had toch niets kwaads
in zin?! Waarom dan die eruptie van geweld? Ze wilde alleen maar haar
verjaardag vieren, al maanden geleden afgesproken en voorbereid met haar zoon.
Ik hoor verhitte debatten over democratie, over verbittering en kloven in de
samenleving. Ik begrijp er niets van. Mijn zus, ze is toch geen BN-er of
zoiets? Waar gaat dit over en waar koersen we op af als we niet eens meer een
stedentripje mogen maken?
Later die avond kijk ik op de facebookpagina van mijn neefje:
blijken Poetin en Trump een last minute
naar dezelfde stad te hebben geboekt …
