Hugo, Pieter of de Paus?

Met meer dan gewone belangstelling heb ik zijn campagne gevolgd. Vader Jan, ooit gedurende een aantal jaren collega van mij, heeft mij eens bij de koffie zichtbaar not amused verteld dat hij ’s nachts in de kleine uurtjes van het Twentse Borne naar Zwolle was gereden om zijn beide zoons op te halen. De tieners hadden de laatste trein gemist. Wat nu te doen, kon papa hen misschien ophalen? Nou, dat kon papa dus. En zo geschiedde het dat papa Omzigt rond middernacht in zijn Volkswagen stapte om over een secundaire weg langs Almelo, Nijverdal, Raalte naar Zwolle te rijden alwaar hij in het holst van de nacht tegen de muur van het verlaten stationsgebouw twee pubers ontwaarde. Nadat de jongens beschaamd waren ingestapt zal hij spoorslags zijn teruggereden. Ik kan me niet herinneren dat hij me deelgenoot heeft gemaakt van het gesprek in de auto. Maar veel zal er niet gezegd zijn. Collega Jan was niet zo’n prater, tenminste niet tegen ons. Hij deed zijn werk maar verder wisten we niet zoveel van hem. Het viel op dat hij gemakkelijk contact had met allerlei bestuurders, maar voor ons was hij een wat ongrijpbare, zij het vriendelijke, binnenvetter. Later verdween hij uit mijn blikveld.
En toen was daar zoon Pieter: tot tweemaal toe op een onverkiesbare plaats gezet op de CDA-kandidatenlijst voor de Tweede Kamer en tot tweemaal toe met voorkeurstemmen gekozen! Als zoon van zijn vader schijnt hij binnen de fractie vriendelijk maar onverstoorbaar, zijn gang te gaan. Een dossiervreter wordt hij genoemd, pitbull ook wel, want vasthoudend zoals we inmiddels allemaal weten uit het kindertoeslagfeuilleton. Maar als je Wikipedia erop naslaat dan zie je dat hij heel wat meer in zijn mars heeft dan alleen de belastingdienst op haar hielen zitten. Ik zal de dossiers niet allemaal opnoemen, maar ik begrijp nu ten volle dat de uitzendingen van Heel Holland Bakt naar eigen zeggen  geheel aan hem zijn voorbijgegaan.
Toch zal ik niet op hem stemmen, en ook niet op zijn partij. Toen de twee rivalen in Nieuwsuur gevraagd werd naar hun visie op het boerenprotest en op het klimaatprobleem bleken ze beide echte CDA’ers te zijn: niet rechts en niet links, de kool en de geit sparend, de toekomst die om keuzes schreeuwt met veel woorden pappend en nathoudend tegemoet.
Van Hugo wist ik het al: het Christelijke van het Democratisch Appèl zit hem in het midden. Voor Omzigt junior  zit dat in de betrouwbaarheid van de overheid. Maar ik denk dat onze kleinkinderen uiteindelijk beter af zijn met politici die helder durven te kiezen voor duurzame toekomst voor wie na ons komen.
 Ik kies dan liever die oude paus die zegt: christelijk is solidair en groen. Ik denk dat papa Omzigt het daar wel mee eens zou zijn, misschien, want ik heb hem nooit iets horen zeggen wat tegen de paus inging…