Geen speld tussen te krijgen

Op het stembureau is het drukker dan normaal. Tot mijn verbazing zie ik slechts twee mensen achter de tafel zitten.  Hé, denk ik, er moeten er toch drie zitten, maar ik slik mijn verbazing in. Even later komt een persoon binnen. Hij neemt plaats op de lege stoel achter de tafel, en neemt de stempas van de eerstvolgende persoon aan. Ik had de man bij mijn aankomst buiten op straat had zien lopen.  Zijn afwezigheid was geen toiletgang want beneden in dit zalencentrum is toiletgelegenheid.  Ach, denk ik, regels zijn regels maar je moet ze wel een beetje soepel hanteren.

Bijna ben ik aan de beurt. Voor mij twee dames, een met een blindenstok. Als er een stemhokje vrij komt gaan ze daar samen heen. De man die zojuist achter de tafel plaatsnam roept met luide stem: zo weinig mogelijk helpen mevrouw!  Een collega achter de tafel stoot hem aan, het gebaar verraadt iets van: laat toch joh! De dame met de blindenstok draait zich om, schiet in de lach  en zegt: maar ik ben blind, ik zie niets!!  Alle aanwezigen lachen nu. Ik ben onder de indruk van het gevoel voor humor van de blinde dame. Ze beheerst daarmee de situatie volledig. Ook de man achter de tafel die zojuist zijn twee collega’s  - voor een sigaretje ? – in strijdt met de regels even achter zich liet, schijnt te beseffen dat  in deze situatie de regeltjes soepel gehanteerd moeten worden.

De volgende ochtend wordt de winst van Groen Links becommentarieerd door een man uit Friesland. Ja, hij vindt dat knap werk. Maar toch heeft hij zo zijn twijfel: het lijkt wel mooie frisse boerenkool maar ik vraag me toch wel af of er al voldoende vorst overheen is gegaan.  Onnavolgbaar commentaar wat mij betreft!
Weer een dag later zijn we nog niet uitgesproken over de stembusuitslag. Mannen van de glasfabriek uit Leerdam worden geïnterviewd. Een van hen besluit zijn commentaar met de woorden: maar goed, wij gaan maar door met glas maken, politiek is politiek en glas is glas…
Geen speld tussen te krijgen, toch?