Met zijn allen op de knieën voor tante Riek

Help, mijn hypothalamus maakt overuren! Het is half tien in de ochtend en ik merk dat mijn zweetklieren al opengaan. Hij is dus al aan het werk, mijn hypothalamus. Sinds gisteren weet ik dat ik die heb, een regelcentrum in de hersenen dat de warmtehuishouding regelt. Het zet de zweetklieren open en verwijdt alle kanalen  om warmte en zweet daarnaar af te voeren. Geweldig vind ik het, zeker in bange dagen waarin de buitentemperatuur hoger is dan de lichaamstemperatuur.  Eerst hadden we alleen te dealen met een stijgende zeespiegel die de rivieren belemmert water af te voeren. Nu komt daar een temperatuurstijging bij die de regulateur belemmert om onze lichaamswarmte af te voeren.  Als straks ook nog de economie instort, wat dan? Wie is er dan om ons te helpen? Hebben we naast een fysieke hypothalamus ook een sociaal maatschappelijk equivalent? De politiek zegt u?  Nou, Angela is op haar retour, Macron wil wel maar heeft gele hesjes, Boris zit in zijn eigen Brexit, en Mark wil niet naar Brussel.
Gelukkig hebben we nog meneer Elbers van KLM.  Neem wat vaker de trein, roept hij. Daarvan ondervinden namelijk  alleen prijsbrekers met hun cityhoppers nadeel, maar dat zegt hij er niet bij. Vliegen is prima, zegt hij, zolang je het met mate doet.  En Schiphol vindt dat beperkt doorgroeien best kan. Mijn krant (inderdaad, misschien wel ‘de beste krant van Nederland’) vergelijkt het met drinken om van de alcohol af te komen.
Groei en vakantievluchten, ze zijn als alcohol: ze maken meer kapot dan je lief is. We zullen er hoe dan ook van af moeten. Zo niet, dan hebben onze kleinkinderen geen wereld meer om in te leven, want het gaat sneller dan de meeste mensen willen weten. KLM is immers wel zo verstandig geen landingsrechten te kopen op het ontdooiende permafrost.
Sinds vorige week zet ik mijn hoop op de Zwarte Cross.  Daar hebben tienduizenden mensen een gelofte gedaan aan (ik meen) Tante Riek om voortaan hun afval te scheiden.  Kijk, als dat nou eens massaal navolging vindt, op Terschelling, in Landgraaf, Biddinghuizen, en in heel festivalliserend Nederland:  met zijn allen op de knieën voor tante Riek!  Dat zou een droom zijn…