Contradictio in terminis

 Een wonder is het! Het is principieel niet te zien en toch is het gefotografeerd! Alle kranten kwamen er mee op hun voorpagina: de eerste foto van een zwart gat! Nou ja, niet van het gat zelf, maar van de omtrek. Een vage rood-gelige cirkel, volgens natuurkundigen de omtrek van het zwarte gat. Ze wisten dat ze bestaan: zwarte gaten. Geweldige massa’s energie waarvan de zwaartekracht dusdanig sterk is dat alles erin verdwijnt, zelfs licht. En licht is het snelst van alles wat bestaat. Er kan dus niets ontsnappen uit zo’n gat, zelfs licht niet! En daarmee zijn zwarte gaten dus principieel onzichtbaar! Alleen uit de theorie weten natuurkundigen van het bestaan ervan. En nu hebben ze er een toch zichtbaar gemaakt, nou ja, iets van de randen ervan.  

Wat gebeurt er in die zwarte gaten, hoe zijn ze ontstaan, hoe ontwikkelen ze zich? Niets weten we ervan, helemaal niets. Ze bestaan, maar zijn van een andere orde. De wetten der natuurkunde lijken niet toepasbaar op dit mysterie. Voetje voor voetje hopen de natuurkundigen nu verder te komen. Hoewel, ook dit begrip past niet, want ‘verder’ ruikt naar afstand en ruimte, maar die begrippen zijn hier niet bruikbaar.

Een foto van het zwarte gat, het is een contradictio in terminis, en toch te zien in de krant! Hoe gek wil je het hebben?   Dat is nog even iets anders dan : een hele, een halve of een harde Brexit, of een mevr. De Haan, woordvoerder van de Bond van Pluimveehouders, of een: mevr. Kolenbrander woordvoeder van een platform voor duurzame energie!  Of een onstuimig groeiende nieuwe politieke partij onder leiding van een zekere Baudet ( = frans voor: 1.ezel  2. dommerik !!)  Dat alles went. Maar het principieel onzichtbare zichtbaar gemaakt! Dat is andere koek, toch?

En laat ik nu vanmorgen in de krant lezen dat een paar studenten en promovendi van ‘onze’ Radboud Universiteit Nijmegen eraan hebben meegewerkt! Hebben we ondanks Thierry toch iets om trots op te zijn!