Lichtpuntjes in coronatijd 

‘Irma  is er niet !’, riep ik teleurgesteld.  Ik zal het maar bekennen: ik neem niet zoals het merendeel van de Nederlanders met het bord op schoot plaats voor de minister-president, of voor Hugo, nee ik neem verwachtingsvol plaats voor Irma. Tevoren al verheug ik me op haar verschijnen.
Zodra ze als derde het beeld betreedt  en de minister-president zijn eerste woorden spreekt begint ze te dansen met haar handen en op een onnavolgbare manier te praten zonder geluid. Een en al aandacht ben ik dan.
Maar de laatste  keer was alles anders. Even hoopte ik nog op de omschakeling van Mark naar Hugo.  Maar helaas…

Deceptie dus.  Ik moest ervan bijkomen. Ik mis al zoveel in deze tijd, en nu ook nog Irma …
Gelukkig zijn er nog die andere smaakmakers.
Sigrid bijvoorbeeld, u weet wel Sigrid  naar wie volgens Geert de Kaagbaan is vernoemd. Even trok er een klein glimlachje om haar mond maar vol in de camera’s bleef ze onverstoorbaar vriendelijk haar opponent aankijken terwijl die met schreeuwerig stemvolume zijn oneliners bleef braken. Ik vind haar een lichtpunt in deze verkiezingen. Hoezo, Sigrid niet opgewassen tegen het harde spel van de grote mannen in hun blauwe pakken? Ze verbaast vriend en vijand, staat haar mannetje en blijft zichzelf. Een vrouw van allure in de politiek der lage landen (zoals we elders in de wereld heten).
En dan die andere ster.
Plots was ze daar: mevrouw den Haan!  Kijk even goed, je leest echt wat er staat: mevrouw - den Haan. Hoe bedenk je zoiets?
Toen in de Betuwe de dijken op doorbreken stonden kwam steeds burgemeester Zomerdijk in beeld, weet u het nog?
En toen het rommelde bij de NS meldde zich steevast ene meneer van Kuyeren als woordvoerder van NS-reizigers.  Ik kan het niet helpen maar bij kuieren denk ik eerder aan een paardentram dan aan reizen per trein.  
En nu Mevrouw Den Haan.  Ze zat als lijsttrekker van de ouderenpartij 50+ aangeschoven bij Nieuwsuur.  Eh..? Een welbespraakte dame met lang geblondeerde haren tot onder in de hals, net 52 lentes oud, zo leerde ik.  Net aan 50 plus dus, meer een 50 pluisje zou ik zeggen.  Pluisje heeft al een carrière achter de rug:   eerst bij het C.O.C. zo leer ik, ze verklaart overigens niet zelf tot die groep te behoren. (Alhoewel: Mevrouw – Haan?? Maar dit terzijde) Na een paar jaar gaf het gedonder in de keet. Ook bij het Algemeen Ouderenverbond gaf het daarna rumoer, en nu kakelvers lijsttrekker van de ouderenpartij veroorzaakt ze daar rumor in casa.  Pluisje staat met haar weelderig blonde lokken garant voor leven in de brouwerij, voor continuïteit dus,  moet het partijbestuur van 50+ gedacht hebben na het vertrek van ome Henk. En zo is het maar net. Nauwelijks mengt ze zich in het verkiezingsdebatten of het gevogelte van haar partij vliegt als nooit tevoren weer kakelend door het hok.

Irma, Sigrid  en mevrouw den Haan, lichtpuntjes in coronatijd. Onvergelijkbaar, ik weet het.
Maar toch, alleen voor Irma gaat het bord op schoot.